28 December 1991
Enkele dagen geleden had ik ineens een duidelijk beeld over de dimensie waar wij in zitten. Ik vertelde het aan de kinderen en ze begrepen het. We zitten in dat wiel, het rad van wedergeboorte, karma, leven, dood, leven, dood. De dimensie waar men doet, daden stelt die gevolgen hebben. De gevolgen komen later naar ons terug. Niets is ooit afgewerkt omdat we telkens weer nieuwe daden stellen met nieuwe gevolgen. We geraken dus niet uit de vicieuze cirkel. Baba zit aan de buitenkant van dat rad toe te kijken en onze eigen ziel kijkt mee. Wij weten dit niet omdat ons bewustzijn in ons denken, in ons lichaam zit. We zitten in de duisternis. Baba ziet dit allemaal omdat Hij uit dit rad is gestapt. Zijn bewustzijn is nu geestelijk bewustzijn. Hij blijft functioneren met zijn lichaam en zijn denken omdat dit de enige manier is om met ons te communiceren op zuiver menselijk niveau. Hij wil ons helpen om uit die vicieuze cirkel te ontsnappen en in een dimensie van licht, liefde en eeuwig leven te komen. Die dimensie lijkt voor mij zo bekend. Het andere, dat vast zitten in die vicieuze cirkel voelt als een toevalligheid aan. Iets waar we plots in terecht gekomen zijn en niet meer uit geraken, als een gevangenis of als een doolhof. We weten niet meer hoe we er uit moeten. Het is als een spel, we willen er uit stappen maar we weten niet hoe of wanneer. We kunnen er niet zo maar half weg uit stappen, als het moeilijk is. We moeten dingen afwerken en dan wordt het weer leuk en we geraken terug gehecht en we willen er niet meer uit. De uitgang, de doorgang is nauw, het is erg moeilijk om er uit te geraken. Ik begrijp dat afwerken van karma en verwijderen van obstakels ineens beter. Ik begrijp ook beter wat Baba me recent zei in verband met de kinderen, dat het nog moeilijker is om hen op te voeden dan andere kinderen. Ze zijn hier omdat ze klaar zijn voor die weg terug naar hun ziel, hun werkelijke wezen. Andere kinderen worden klaar gemaakt om te kunnen functioneren in de maatschappij, dat is hun doel. Yogi kinderen hebben een belangrijker doel maar daarnaast moeten ze ook nog in staat zijn om hun leven hier te leiden in de maatschappij. Dit is misschien geen noodzaak, maar als ouder moet je je kind hier toch op voorbereiden. Ze moeten in staat zijn om te functioneren en voor zichzelf te zorgen eenmaal ze volwassen zijn.