Wij zijn spirituele wezens in evolutie. Telkens opnieuw, leven na leven incarneren in een menselijk lichaam om een stukje van onze weg af te leggen. We geraken ten gevolge van noden, verlangens en van onze eigen keuzes verwikkeld in situaties, we maken karma. De wet van karma is gebaseerd op het principe dat bij ieder actie een gevolg is. We raken gehecht, verblind, verslaafd en leven in de duisternis. We weten niet meer dat we Goddelijke wezens zijn en vereenzelvigen ons met ons lichaam, onze emoties en onze geest. We scheppen een ego, een afgerond zelfbeeld, met een hoop kwaliteiten en gebreken, om ons te onderscheiden van anderen. Maar ook om geaccepteerd, gewaardeerd te worden en om erbij te horen. We voelen de ziel in ons niet meer. We verliezen de weg en weten niet meer hoe terug te keren naar onze originele toestand, naar ons innerlijk Goddelijk wezen. Een heel leven, leven we zo, bewust of onbewust, als slachtoffer van onze noden, verwachtingen, angsten en imago. Wanneer we vertrekken zijn we met zoveel dingen niet in vrede. In plaats van ons karma af te werken, hebben we aan verwachtingen van onszelf en anderen proberen te voldoen. Heel dikwijls hebben we tegen dan een slecht zelfbeeld. We hebben spijt over dingen die we wel of niet gedaan hebben. Soms hebben we meer karma bijgemaakt dan we er afgewerkt hebben. We komen dus automatisch terug in een volgend lichaam met heel wat onafgewerkt karma. We krijgen opnieuw confrontaties maar we krijgen ook nieuwe kansen. Soms komen we heel dicht bij die verlossende kans. Helaas hebben we het meestal niet eens door. Dit is de menselijke tragedie.