We zijn doorheen vele levens van onze innerlijke Goddelijke natuur verwijderd geraakt en we kunnen ons hier niet, zo maar, opnieuw mee verbinden. De redenen, de oorzaken die er ons van verwijderen, moeten eerst worden ontdekt. Die oorzaken liggen diep in ons hart verborgen. Ze liggen als het ware als verduisterende lagen rondom ons innerlijke waarachtige zelf. Als we echt kiezen voor een spiritueel pad, zal langzaam aan alles wat onze ziel verduistert naar ons bewustzijn komen. Dit is een lang proces en kan gepaard gaan met verdriet, pijn, angst, boosheid en ontgoocheling. Pas als al die lagen van duisternis, ego, vooroordelen, verlangens en illusies onthuld, opgelost en losgelaten zijn, zijn we vrij en weten we wie we werkelijk zijn. Als het eenmaal zo ver is, en we blijven toch nog voor een tijd in ons lichaam, dan verandert er aan de buitenkant ogenschijnlijk niets. We leven nog steeds in hetzelfde lichaam, we gebruiken nog steeds dezelfde persoonlijkheid. Het verschil met vroeger ligt er in dat we naar niets meer verlangen en aan niets meer gehecht zijn. We hebben gevonden wat we zochten. We kunnen eindelijk rusten, we zijn terug in vrede. We weten terug dat we van Goddelijke wezens zijn.